Zachowek to uprawnienie przysługujące niektórym ze spadkobierców ustawowych do żądania zwykle połowy udziału, który byłby przez nich dziedziczony z ustawy. Takie prawo mają zstępni, małżonek i rodzice spadkodawcy. A zatem nie wszyscy, którzy byliby spadkobiercami z ustawy, gdyż z tego grona zostało wykluczone rodzeństwo i dziadkowie. Jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni, to przysługują mu w ramach zachowku dwie trzecie wartości udziału spadkowego.
Trzeba jednak pamiętać, że uprawniony może zostać pozbawiony prawa do zachowku przez samego spadkodawcę. Do takiego skutku prowadzi wydziedziczenie spadkobiercy w testamencie.
Wiadomo już kto ma prawo do zachowku, a teraz należy odpowiedzieć na pytanie kto ma obowiązek zachowek zapłacić.
Takie obowiązek spoczywa na spadkobiercy, który spadek dostał. W pewnych okolicznościach zachowek musi zapłacić uprawnionym również ten kto za życia spadkodawcy otrzymał od niego darowiznę. Umowa darowizny bywa często wykorzystywana jako sposób na uporządkowanie spraw spadkowych za życia spadkodawcy.
Nie zawsze jej celem musi być uniknięcie zaspokojenia uprawnionych do zachowku. Czasami jednak bywa to jej skutkiem, pomimo przepisów przewidujących zasady realizacji prawa do zachowku wobec obdarowanego. Odpowiedzialny wobec uprawnionych do zachowku może być również ten, na czyją rzecz ustanowiono zapis windykacyjny.
Należy pamiętać, że żądanie zapłaty zachowku może ulec przedawnieniu, dlatego nie należy z nim zwlekać. Roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku przedawniają się z upływem lat pięciu od ogłoszenia testamentu. Roszczenie przeciwko osobie obowiązanej do uzupełnienia zachowku z tytułu otrzymanych od spadkodawcy zapisu windykacyjnego lub darowizny przedawnia się z upływem lat pięciu od otwarcia spadku.